“Türkler tarih boyunca aile, oba, oymak, devlet gibi kavramları ifade edebilmek için belirli figürleri damga=im olarak kullanmışlardır. (…) İm ve damgalar o kişi veya topluluğun varoluşunun simgesidir. Bu uygulama, hem soy ve ailenin adının sürdürülmesini hem de aileye ait çok değerli eşyaların yitirilmemesini sağlamaktadır. Ayrıca, im ve damga, üretilen her tür araç gerecin ya da dokumanın, hangi kişi veya toplumun kültürüne ait olduğunun, aktarıldığı nesiller tarafından da bilinmesini sağlamakta, hatta bir üslup belirlemesini dahi mümkün kılmaktadır.”

“The Turks have used specific figures for terms like family, tribe and state as signs throughout history. You may observe these fig­ures on a large spectrum, ranging from weaving to tombstones. Signs and seals are a symbol of an individual or a society and this concept contributes to the continuation of the lineage and the family as well as to the protection of valuables belonging to the family. On the one hand, any tools, equipment, or woven cloths produced will help the individual or society’s culture, wherever it belongs, to pass on to another generation; at the same time, it makes it possible for a style to be determined. One can sponta­neously spot which ethnic group a woven cloth belongs to by looking at its characteristic features.” 

Erbek, Mine (2002). Çatalhöyük’ten Günümüze Anadolu Motifleri, T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, Ankara. s.180